Λονδίνο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 51°30′34″N 0°07′06″W

Λονδίνο
Αξιοθέατα του Λονδίνου
Ψευδώνυμο(α): the (big) smoke (ο μεγάλος καπνός),the Great Wen (το Μεγάλο Γουέν)
Κυρίαρχο κράτος	Ηνωμένο Βασίλειο
Χώρα	Αγγλία
Κομητεία	Μείζον Λονδίνο
Διοικητική διαίρεση	Μείζον Λονδίνο, County of London,Αγγλία, Βασίλειο της Αγγλίας καιΟυέσσεξ
Συνοικίες	Πόλη και 32 προάστια
Διοίκηση
• Δήμαρχος	Σαντίκ Καν
Έκταση	1572 χλμ²
Υψόμετρο	24 μ
Πληθυσμός	21.000.000 [1] (2011)
Ιστοσελίδα	london.gov.uk
δεδομένα ( π • σ • ε )

Το Λονδίνο (αγγλικά: London, αγγλική προφορά ΔΦΑ: /ˈlʌndən/) είναι ηπρωτεύουσα του Ηνωμένου Βασιλείου, όπως και της Αγγλίας, στα νοτιοανατολικά της οποίας βρίσκεται.^[2]Εκτείνεται εκατέρωθεν του ποταμούΤάμεση, όπου βρίσκεται και το λιμάνι του, ένα από τα μεγαλύτερα στη χώρα. Επί δύο χιλιετίες ήταν σημαντικός οικισμός. Η ιστορία του ανάγει την ίδρυσή του στους Ρωμαίους.^[3] Από την ίδρυσή του το Λονδίνο παραμένει πρωταγωνιστής σε σημαντικά κινήματα και φαινόμενα της παγκόσμιας ιστορίας, όπως η Βιομηχανική Επανάσταση και η Αναγέννηση τηςΓοτθικής Αρχιτεκτονικής.^[4] Ο πυρήνας της πόλης είναι η παλαιά πόλη του Λονδίνου, από την οποία σώζονται ακόμα περιορισμένα μεσαιωνικά κατάλοιπα. Τουλάχιστον από το 19ο αιώνα το όνομα "Λονδίνο" αναφέρεται σε ολόκληρη τη μητρόπολη γύρω από αυτό.^[5] Το μητροπολιτικό Λονδίνο περιλαμβάνει, πέρα από το Σίτι (City, κέντρο της πόλης), 32 διαμερίσματα, τα οποία αρχικά ήταν αυθύπαρκτες πόλεις, τελικά όμως συνενώθηκαν εξαιτίας της πολεοδομικής επέκτασης της βρετανικής πρωτεύουσας και ενσωματώθηκαν σε αυτήν.^[6][7][8] H πόλη έχει εκλεγμένο δήμαρχο και Συνέλευση.^[9]

Αποτελεί μεγάλο επιχειρηματικό, χρηματοοικονομικό και πολιτιστικό κέντρο. Εκεί εδρεύουν πλήθοςεταιρειών, οργανισμών, καθώς και διαφόρων άλλων παγκόσμιωνΙδρυμάτων.^[10] Η επίδραση του Λονδίνου στην πολιτική, στηνεκπαίδευση, στα ΜΜΕ, στη μόδα και στις τέχνες, συνετέλεσαν στο να θεωρείται ως σημαντική παγκόσμια πόλη.^[11] Στο Λονδίνο βρίσκονται τέσσερα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς: ΤοΑνάκτορο, το Αββαείο και ο ναός της Αγίας Μαργαρίτας στο Ουεστμίνστερ, οΠύργος του Λονδίνου, ο ιστορικός οικισμός του Γκρίνουιτς και οι Βασιλικοί Βοτανικοί Κήποι του Κιου.^[12] Η πόλη είναι από τους πλέον δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς στον κόσμο και εξαιτίας της οικονομικής ανάπτυξης η δημοφιλία της αυξήθηκε τα τελευταία χρόνια.^[13]

Ο πληθυσμός αυξάνεται ακόμα πιο πολύ αν προσμετρηθούν μερικά εκατομμύρια κάτοικοι τηςευρύτερης μητροπολιτικής περιοχής. Η πολυμορφικότητα του πληθυσμού είναι εξαιρετικά μεγάλη, καθώς περιλαμβάνει ανθρώπους από όλες τις φυλές του κόσμου και συνεπώς τον καθιστά μία από τις μεγαλύτερες πολυπολιτισμικές κοινότητες παγκοσμίως. Στο Λονδίνο κατοικούν μερικοί από τους πιο πλούσιους ανθρώπους στον κόσμο. Περισσότερες από 300 γλώσσες ομιλούνται εντός της πόλης.^[14] Με βάση στοιχεία του 2006, ο επίσημος πληθυσμός του είναι 7.512.400 κάτοικοι εντός ορίων του Μείζονος Λονδίνου και αποτελεί το μεγαλύτερο σε πληθυσμό Δήμο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.^[15] Το 2001 η αστική περιοχή του Μείζονος Λονδίνου είχε πληθυσμό 8.278.251 κατοίκους,^[16] ενώ η μητροπολιτική περιοχή υπολογίζεται ότι αριθμεί 13.708.000^[17] κατοίκους. Το Λονδίνο διοργάνωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012.

Γεωγραφία και κλίμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θέση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η θέση του Λονδίνου στην Ευρώπη

Με έκταση 1.579 τετραγωνικά χιλιόμετρα, αποτελεί την 37η μεγαλύτερη σε έκταση αστική περιοχή στον κόσμο.^[18] Κτισμένο στις όχθες του ποταμού Τάμεση, το Λονδίνο βρίσκεται 75 χιλιόμετρα από τη Θάλασσα της Μάγχης. Χωρίζεται από τον Τάμεση σε δύο μέρη, στη Βόρεια και στη Νότια Όχθη. Ο εν λόγω ποταμός διαρρέει την πόλη από τα νοτιοδυτικά ως τα ανατολικά.^[19] Ανεπίσημα, η πόλη χωρίζεται στο Βόρειο, Νότιο, Ανατολικό, Δυτικό και στο Κεντρικό Λονδίνο.

Κλίμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ομίχλη στην γέφυρα του Ουέστμινστερ με το ομώνυμο ανάκτορο και τον πύργο του Μπίγκ Μπέν στο βάθος

Το Λονδίνο έχει εύκρατο ωκεάνιο κλίμα, όπως και τα περισσότερα από τα Βρετανικά Νησιά. Αυτό σημαίνει ότι η πόλη σπάνια βλέπει πολύ χαμηλές ή πολύ υψηλές θερμοκρασίες, όπως έγινε με τον καύσωνα του 2003 και το κύμα ψύχους του 2006. Τα καλοκαίρια είναι δροσερά, με μέση μέγιστη θερμοκρασία τους 23 βαθμούς Κελσίου (73 βαθμούς Φαρενάιτ) και με μέση χαμηλότερη τους 14 βαθμούς Κελσίου (57 βαθμούς Φαρενάιτ). Πολλές μέρες, η θερμοκρασία μπορεί να ξεπεράσει και τους 25 βαθμούς Κελσίου (77 βαθμούς Φαρενάιτ). Οι χειμώνες είναι ψυχροί (από 0 ως 6 βαθμούς Κελσίου), αλλά σπάνια η θερμοκρασία πέφτει κάτω από μείον 2 βαθμούς. Ο λόγος για τον οποίο οι χειμώνες στην περιοχή του Λονδίνου είναι σχετικά ήπιοι σε σύγκριση με άλλες κοντινές χώρες, όπως την Ισλανδία, Σουηδία, Νορβηγία κ.λ.π είναι διότι κατά τους χειμερινούς μήνες έρχεται ένα θερμό ρεύμα, το οποίο κινείται και στη θάλασσα από τη νότια Αμερική και έτσι δεν αφήνει το νερό να παγώσει, με αποτέλεσμα η θερμοκρασία να μένει σε αυτά τα επίπεδα το χειμώνα. Την άνοιξη οι ημέρες χαρακτηρίζονται από σχετικά ψυχρές θερμοκρασίες και τα βράδια από έντονο κρύο.Το καλοκαίρι πάντως οι θερμοκρασίες είναι σχεδόν ίδιες με τις γειτονικές σκανδιναβικές χώρες. Οι βροχοπτώσεις στην πόλη κατά μέσο όρο φτάνουν τα 583,6 χιλιοστά κάθε χρόνο. Αρκετές είναι οι χιονοπτώσεις, αλλά δεν κρατούν μεγάλα χρονικά διαστήματα. Έτσι, το Λονδίνο είναι θερμότερο τους χειμερινούς μήνες (ως 5 βαθμούς Κελσίου ή 9 Φαρενάιτ να είναι η θερμοκρασία το χειμώνα) σε σύγκριση με τις γύρω περιοχές και παρόμοια το καλοκαίρι

Περιφέρειες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι 33 περιφέρειες υπήρξαν δήμοι στο παρελθόν και λειτουργούσαν με βάση τις μεταπολεμικές μεταρρυθμίσεις. Το 2000 συνενώθηκαν. Από αυτές, οι εσωτερικές περιφέρειες είναι 13, ενώ 19 είναι οι εξωτερικές. Ο ιστορικός πυρήνας της πόλης, το Λόντον Σίτι, κατέχει ιδιαίτερη θέση στο διοικητικό καθεστώς του Μείζονος Λονδίνου. Πρόκειται για το κέντρο της πόλης, το γνωστό Σίτι, το οποίο κατοικείται μόνο από 5.000 κατοίκους, ωστόσο σε καθημερινή βάση εργάζονται περισσότεροι από 300.000 άνθρωποι σε όλους τους τομείς. Το Σίτι απολαμβάνει κάποιων αυτοδιοικητικών προνομίων, τα οποία ανάγονται στο Μεσαίωνακαι βασίζεται στην ψήφο των επαγγελματικών συντεχνιών παρά σε καθολική ψηφοφορία. Από αυτές γίνεται και η ανάδειξη των εκάστοτε εκπροσώπων της αυτοδιοίκησης του Σίτι.

Εσωτερικές περιφέρειες: Ίσλιγκτον (10) Κάμντεν (11) Κένσιγκτον και Τσέλσι (3) Λάμπεθ (6) Λιούισαμ (21) Νιούχαμ (27) Ουεστμίνστερ (2) Ουόντσγουερθ (5) Σάουθγουορκ (7) Τάουερ Χάμλετς (8) Χάκνει (9) Χάμερσμιθ και Φούλαμ (4) Χάριγκεϊ (29) Ιδιαίτερη περιφέρεια: Σίτι (1)

Εξωτερικές περιφέρειες: Γκρίνουιτς (22) Ένφιλντ (30) Ίλιγκ (13) Κίγκστον (16) Κρόιντον (19) Μέρτον (17)) Μπάρκιγκ και Ντάγκεγχαμ (25) Μπάρνετ (31) Μπέξλεϊ (23) Μπρεντ (12) Μπρόμλεϊ (20) Ουόλθαμ Φόρεστ (28) Ρέντμπριτζ (26) Ρίτσμοντ (15) Σάτον (18) Χέιβεριγκ (24) Χάουνσλοου (14) Χάροου (32) Χίλιγκτον (33) Μεταφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] Αρμόδιος για τη συγκοινωνιακή πολιτική είναι ο Δήμαρχος του Λονδίνου,[103] ωστόσο ο οικονομικός του έλεγχος είναι γενικά περιορισμένος. Το δίκτυο μαζικών μεταφορών διοικείται από τις Συγκοινωνίες για το Λονδίνο (TfL), που είναι από τις πιο εκτεταμένες στον κόσμο, ωστόσο ο υδροκεφαλισμός τους παραμένει μείζον πρόβλημα. Το Λονδίνο έχει χαρακτηριστεί ως η πόλη με τις καλύτερες δημόσιες μεταφορές.[104] Πολύ δημοφιλές μέσο για μεταφορά στο Λονδίνο είναι και το ποδήλατο.[105] Σιδηροδρομικό δίκτυο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] Ο υπόγειος σιδηρόδρομος του Λονδίνου, παλαιότερος του κόσμου, χρονολογείται από το 1863 Ο λογότυπος του υπόγειου σιδηρόδρομου Το Μετρό του Λονδίνου είναι το παλαιότερο στον κόσμο (1863) και είναι περισσότερο γνωστό ως The Tube.[106]Αποτελείται από 12 γραμμές. Εκτός από την αρχαιότητά του, το μετρό του Λονδίνου είναι το πιο εκτεταμένο και μεγαλύτερο σε μήκος στον κόσμο. Το σύστημα στέγαζε τον παλαιότερο σιδηρόδρομο του Λονδίνου (City & South London Railway), η λειτουργία του οποίου ξεκίνησε το1890.[107] Καθημερινά γίνονται πάνω από 3.000.000 δρομολόγια με το μετρό, που μεταφράζονται σε περίπου 1 δισεκατομμύριο δρομολόγια ετησίως.[108] Ο υπόγειος σιδηρόδρομος εξυπηρετεί την κεντρική περιοχή και τα περισσότερα προάστια ως τα βόρεια του Τάμεση, ενώ αυτά που είναι στα νότια εξυπηρετούνται από άλλο τοπικό σιδηροδρομικό δίκτυο. Το 1987 άρχισε να λειτουργεί το δεύτερο μετρό (Docklands Light Railway), το οποίο χρησιμοποιεί μικρότερα σε μέγεθος και βάρος τρένα. Αυτό εξυπηρετεί το ανατολικό Λονδίνο και το Γκρίνουιτς εκατέρωθεν του Τάμεση. Το 1994 άνοιξε η υποθαλάσσια Σήραγγα της Μάγχης και για πρώτη φορά το Λονδίνο συνδέθηκε με την ηπειρωτική Ευρώπη. Τρένα υψηλής ταχύτητας (Eurostar) συνδέουν το σιδηροδρομικό σταθμό Σαιν Πάνκρας με τη Λιλ και με το Παρίσι στη Γαλλία, όπως επίσης και με τις Βρυξέλλες στο Βέλγιο.[109] Λεωφορεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] Το διπλό λεωφορείο Enviro 400 στη διαδρομή 139 Το δίκτυο λεωφορείων στο Λονδίνο είναι ένα από τα μεγαλύτερα του κόσμου και λειτουργεί σε 24ωρη βάση. Κυκλοφορούν 8.000 λεωφορεία, γίνονται 700 διαδρομές με λεωφορεία και πάνω από 6.000.000 δρομολόγια επιβατών κάθε ημέρα της εβδομάδας. Το 2003 η κίνηση στο δίκτυο υπολογίστηκε στα 1,5 δισ. δρομολόγια, περισσότερα από εκείνα του μετρό.[110]Η πόλη έχει επίσης το μεγαλύτερο δίκτυο στον κόσμο που είναι προσβάσιμο με αναπηρικό αμαξίδιο. Από το 2007 εισήχθησαν και οι οπτικοακουστικές ανακοινώσεις, με αποτέλεσμα να διευκολύνται τα άτομα με προβλήματα όρασης και ακοής. Τα - διπλά στην πλειοψηφία τους- λεωφορεία μαζί με το Μετρό και τα μαύρα ταξί είναι σήμα κατατεθέν της πόλης διεθνώς.[111] Εναέρια συγκοινωνία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] Το Χίθροου είναι το τρίτο πιο πολυσύχναστο αεροδρόμιο στον κόσμο Η συγκοινωνία στη βρετανική πρωτεύουσα εξυπηρετείται από δύο μεγάλα και δύο μικρότερα αεροδρόμια. Πρόκειται για το Διεθνές Αεροδρόμιο Χίθροου (Heathrow) και το Γκάτγουικ (Gatwick). Το Χίθροου είναι το τρίτο πιο πολυσύχναστο αεροδρόμιο στον κόσμο και το πιο πολυσύχναστο παγκοσμίως όσον αφορά την κίνηση διεθνών επιβατών.[112][113] Το Μάρτιο του 2008 άρχισε να λειτουργεί ο πέμπτος τερματικός σταθμός[114] και σχεδιάζεται η κατασκευή και έκτου.[115] Παρόμοιες πτήσεις εξυπηρετεί και το αεροδρόμιο του Γκάτγουικ.[116] Τα αεροδρόμια του Στάνστεντ (Stansted) και του Λούτον (Luton) εξυπηρετούν κυρίως εταιρείες τσάρτερ, χαμηλού κόστους ή καινούργιες εταιρείες, που δεν βρίσκουν διαθέσιμα "διάκενα" στα μεγάλα αεροδρόμια.[117][118] Το μικρότερο και πιο κεντρικό αεροδρόμιο είναι αυτό του Σίτι, το οποίο εξυπηρετεί κυρίως τους επιχειρηματίες (ιδιωτικά αεροσκάφη) και μεγάλο τμήμα της εμπορευματικής κίνησης σχετικής με την ηπειρωτική Ευρώπη.[119] Οδικό δίκτυο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] Ο αυτοκινητόδρομος M25 Παρά το γεγονός ότι η πλειονότητα των μετακινήσεων στο κεντρικό Λονδίνο γίνεται με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, έξω από την πόλη κυριαρχεί η κυκλοφορία αυτοκινήτων. Το Λονδίνο περιβάλλεται από ένα κυκλικό αυτοκινητόδρομο (Μ25), ο οποίος συνδέεται τόσο με το κέντρο όσο και με τις υπόλοιπες οδικές αρτηρίες προς την Βρετανική ενδοχώρα, δίκην ακτίνων τροχού. Λιμάνι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] Στα ανατολικά της πόλης βρίσκεται το σημαντικό για την οικονομία ποτάμιο λιμάνι του Λονδίνου. Το συνολικό μήκος των εγκαταστάσεών του είναι γύρω στα 150 χλμ. και ως τη δεκαετία του ‘50 απολάμβανε διεθνούς ακτινοβολίας. Ως τη γέφυρα του Πύργου (Τάουερ Μπριτζ, Tower Bridge) φθάνουν πλοία μέχρι 6.000 τόνων. Τα δύο τμήματα της γέφυρας ανοίγουν σε πέντε λεπτά για να επιτρέψουν τη διέλευση των πλοίων.[120] Αξιοθέατα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ Οι Heritage Lines με λεωφορείαRoutemaster είναι τo κινητό αξιοθέατο της πόλης Η βρετανική πρωτεύουσα περιλαμβάνει πληθώρα ιστορικών μουσείων και θεάτρων, μέγαρα μουσικής,παλάτια καθώς και αεροδρόμια και σιδηροδρομικούς σταθμούς. Είναι επίσης η έδρα πολλών πρεσβειώναπό όλο τον κόσμο. Σε έρευνα του 2009 ψηφίστηκε ως η πόλη με την καλύτερη νυχτερινή ζωή, τα καλύτερα δημόσια πάρκα και τα περισσότερα αξιοθέατα που μπορεί να απολαύσει κανείς δωρεάν.[84] ουσεία και πινακοθήκες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] Ανάμεσα στα αξιοθέατα της πόλης είναι το Βρετανικό Μουσείο, του οποίου η ιστορία ξεκινά το 1783. Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα και πλέον αξιόλογα μουσεία στον κόσμο και εδρεύει στοΜπλούμσμπερι. Το Μουσείο Τισό είναι επίσης δημοφιλές.[136][137] Εκεί εκτίθενται κέρινα ομοιώματα από προσωπικότητες της Γαλλικής Επανάστασηςαλλά και παλαιών και σύγχρονων (εν ζωή και μη) πολιτικών, καλλιτεχνών και προσωπικοτήτων από όλο τον κόσμο. Άλλα μουσεία είναι το Εθνικό Στρατιωτικό Μουσείο, το Μουσείο Βικτωρίας και Αλβέρτου, όπου εκτίθενται κοσμήματα και έργα από την εποχή της Αναγέννησης, το Μουσείο του Λονδίνου, το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και το Μουσείο Επιστημών, το Μουσείο Ουέλιγκτον, με εκθέματα από το αποικιακό παρελθόν, το Αυτοκρατορικό Πολεμικό Μουσείο, το Μουσείο του Σαιν Τζέιμς Πάλας, που ξανακτίστηκε το 19ο αιώνα και αποτελεί την έδρα του Πρίγκιπα της Ουαλίας, το Μουσείο Θεάτρου, το Εθνικό Ναυτικό Μουσείο, το Μουσείο Μεταφορών, η Συλλογή Ουάλας, με έργα της γαλλικής τέχνης του 18ου αιώνα, το Μουσείο Ντιζάιν και πλήθος άλλων. Επίσης, το Λονδίνο κοσμείται από αξιόλογες πινακοθήκες, όπως η Βασιλική Πινακοθήκη, η Εθνική Πινακοθήκη[138] στην Πλατεία Τραφάλγκαρ, η Πινακοθήκη Τέιτ , με έργα τέχνης από το 16ο αιώνα και έπειτα,[139] η Πινακοθήκη Μοντέρνας Τέχνης Τέιτ,[140] η Πινακοθήκη Κουρτό και άλλες. Ιστορικά κτήρια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] Το Μάτι του Λονδίνου Ηλιοβασίλεμα πάνω από τον Ποταμό Τάμεση, με τη Γέφυρα του Λονδίνου. Ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Παύλου. Τα περισσότερα κτήρια είναι κτισμένα με τούβλο.[141]Γενικά, δεν υπάρχει ενιαία αρχιτεκτονική στην πόλη. Η πλειονότητα των κτηρίων προέρχονται από τη Βικτωριανή εποχή και την εποχή του βασιλιά Εδουάρδου. Ελάχιστα κτήρια που σώζονται σήμερα κτίστηκαν πριν την πυρκαγιά του 1666, όπως οΠύργος του Λονδίνου. Το Αββαείο του Ουεστμίνστερχρονολογείται από το 1050 και είναι ένα από τα ιστορικότερα κτήρια της πόλης. Ο Πύργος του Λονδίνου φιλοξενεί συλλογή από κοσμήματα του αγγλικού Στέμματος και έχει 20 πύργους. Αρκετοί ιστορικοί ναοί βρίσκονται στην πόλη, όπως οΚαθεδρικός Ναός του Αγίου Παύλου που κτίστηκε το 17ο αιώνα και φημίζεται για το σπουδαίο του θόλο, ο πέτρινος καθεδρικός ναός του Σάδορκ Ρόγιαλ από την εποχή του Μεσαίωνα, ο ναός του Σαιντ Μπράιαντ του 1675, ο καθεδρικός ναός του Ουεστμίνστερ (20ός αιώνας) καθώς επίσης και ταΑνάκτορα του Μπάκιγχαμ, των αρχών του 19ου αιώνα. Στο τελευταίο κτήριο κατοικεί ο εκάστοτε Μονάρχης. Αξιόλογο είναι και το κτήριο του Βρετανικού Κοινοβουλίου ή Ανάκτορα του Ουεστμίνστερ, κτήριο του οποίου η θεμελίωση έγινε το 1050, καθώς επίσης και το μεσαιωνικό Κάστρο του Ουίνδσορ. Οι επισκέπτες επίσης μπορούν να δουν άλλα ανάκτορα, όπως το ανάκτορο του Λάμπετ (έδρα του αρχιεπισκόπου του Καντέρμπερι), το ανάκτορο Χάμπτον Κορτ, που χρονολογείται από το 16ο αιώνα, το Κουίνς Χάουζ του 17ου αιώνα και το ανάκτορο του Κένσινγκτον, από το 19ο αιώνα. Πέρα από αυτά, η πόλη φημίζεται για τη βιομηχανική της αρχιτεκτονική, με ενδεικτικά τα κτήρια στην περιοχή Ντόκλαντς (αποβάθρες στον Τάμεση). Στο Μόνιουμεντ βρίσκεται ο υψηλότερος κίονας στον κόσμο και χρονολογείται από το 17ο αιώνα. Κήποι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] Η πόλη έχει πολλούς κήπους. Ο μεγαλύτερος στην κεντρική περιοχή είναι τα βασιλικά πάρκα του Χάιντ Παρκ (Hyde Park) και των κήπων του Κένσινγκτον (Kensington), γειτονικών του.[142] Στο πάρκο του Ρίτζενς (Regent's Park) βρίσκεται και ο αρχαιότερος επιστημονικόςζωολογικός κήπος στον κόσμο, κοντά σε ένα ακόμα τουριστικό αξιοθέατο, το Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων της Μαντάμ Τισό. Επίσης, υπάρχουν οι κήποι Χόλαντ Παρκ (Holland Park) στη δυτική άκρη του κεντρικού Λονδίνου, και το πάρκο του αντιβασιλέα στη βόρεια άκρη. Αυτό το πάρκο βρίσκεται επίσης κοντά στην οδό Μπέικερ (Baker), όπου "έζησε" οΣέρλοκ Χολμς. Πιο κοντά στο κεντρικό Λονδίνο είναι τα μικρότερα βασιλικά πάρκα του Γκριν Παρκ (Green Park) και του πάρκου Σαιντ Τζέιμς (St James's Park). Το Χάιντ Παρκ, ειδικότερα, είναι δημοφιλές για τον αθλητισμό και μερικές φορές τις υπαίθριες συναυλίες που πραγματοποιούνται εκεί. Διάφορα μεγάλα πάρκα βρίσκονται έξω από το κέντρο της πόλης, συμπεριλαμβανομένων των υπόλοιπων βασιλικών πάρκων, του πάρκου του Γκρήνουιτς(Greenwich) στο νοτιοανατολικό σημείο της πόλης [143] και του πάρκου του Ρίτσμοντ (Richmond) στο νοτιοδυτικό σημείο. Το εξωτερικό νοτιοανατολικό Λονδίνο είναι γνωστό για τους ανοιχτούς χώρους και τις εκτενείς δασώδεις περιοχές του. Άλλα μνημεία και αξιοθέατα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] Ο επισκέπτης μπορεί επίσης να δει τη Γέφυρα του Λονδίνου, η οποία κτίστηκε στη θέση της γέφυρας του Τάμεση, το 1894. Το Κόβεντ Γκάρντεν αποτελεί σημείο αναφοράς για την αρχιτεκτονική ιστορία της πόλης. Οι μουσικόφιλοι μπορούν να επισκεφθούν την περίφημη Βασιλική Όπερα, ενώ η Βρετανική Βιβλιοθήκη περιέχει πάνω από 150 εκατομμύρια τίτλους βιβλίων. Σημαντικά αξιοθέατα είναι επίσης η Βασιλική Ακαδημία Τεχνών, το Άλμπερτ Χολ,[144] η Στήλη του Νέλσον, που είναι εθνικά αναγνωρισμένο μνημείο στην Πλατεία Τραφάλγκαρ και στη μνήμη του Οράτιου Νέλσωνα,[145] το άγαλμα του Καρόλου του Α' που σηματοδοτεί το Χιλιόμετρο Μηδέν της πόλης, το Βασιλικό Αστεροσκοπείο του Γκρίνουιτς, το Πλανητάριο, το Ενυδρείο και το σύμπλεγμα Μιλένιουμ Ντομ, που χαρακτηρίζεται από τον πελώριο θόλο (Θόλος της Χιλιετίας).