Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
| Βενετία | ||
|---|---|---|
| ||
 | ||
| Διοικητικές πληροφορίες | ||
| Χώρα |  Ιταλία | |
| Περιφέρεια |  Βένετο | |
| Επαρχία | Βενετία | |
| Περιοχή | ||
| Υψόμετρο | 2,54 μ. | |
| Έκταση | 414,57 χλμ² | |
| Πληθυσμός | 259.970[1] (2012) | |
| Πυκνότητα | 627,08 κατ./χλμ² | |
| Άλλες πληροφορίες | ||
| Ζώνη ώρας | UTC+1 | |
| Πολιούχος | Ευαγγελιστής Μάρκος | |
| Προσωνυμία | Η Γαληνοτάτη | |
| Τοποθεσία | ||
 
Βενετία
| ||
.svg) | ||
| comune.venezia.it | ||
| Βενετία και η λιμνοθάλασσά της | |
|---|---|
| Επίσημο όνομα στον κατάλογο μνημείων Π.Κ. | |
 | |
| Χώρα μέλος |  Ιταλία |
| Τύπος | Πολιτιστικό |
| Κριτήρια | i, ii, iii, iv, v, vi |
| Ταυτότητα | 394 |
| Περιοχή | Ευρώπη και Βόρεια Αμερική |
| Ιστορικό εγγραφής | |
| Εγγραφή | 1987 (11η συνεδρίαση) |
Η Βενετία (ιταλ. Venezia) είναι πόλη χτισμένη πάνω σε μια ομάδα 118 μικρών νησιών που χωρίζονται από κανάλια και ενώνονται μεταξύ τους με γέφυρες.[2] Βρίσκεται στην ομώνυμη ελώδη λιμνοθάλασσα που απλώνεται κατά μήκος της ακτογραμμής μεταξύ των εκβολών των ποταμών Πάδου (Πο) και Πιάβε. Η Βενετία είναι φημισμένη για την ομορφιά της τοποθεσίας της, την αρχιτεκτονική της και τα έργα τέχνης της.[2] Ολόκληρη η πόλη είναι καταγεγραμμένη ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, μαζί με τη λιμνοθάλασσά της.[2]
Η Βενετία είναι πρωτεύουσα της Περιφέρειας του Βένετο. Το 2009 οι κάτοικοι του Δήμου της Βενετίας ήταν 270.098 (ο εκτιμώμενος πληθυσμός 272.000 κατοίκων περιλαμβάνει τον πληθυσμό όλου του Δήμου της Βενετίας: περίπου 60.000[3] στην ιστορική πόλη της Βενετίας (Τσέντρο στόρικο), περίπου 176.000 στην Τεραφέρμα (την «Ξηρά»), κυρίως στα μεγάλα διαμερίσματα Μέστρε και Μαργκέρα, και 31.000 σε άλλα νησιά της λιμνοθάλασσας. Με την Πάντοβα και το Τρεβίζο η πόλη περιλαμβάνεται στη Μητροπολιτική Περιοχή Πάδοβα-Τραβίζο-Βενετία (πληθυσμός 1.660.000).
Το όνομα προέρχεται από τον αρχαίο λαό των Βένετων, που κατοίκησαν την περιοχή από τον 10ο αιώνα π.Χ.[4][5] Η πόλη υπήρξε στην ιστορία πρωτεύουσα της Δημοκρατίας της Βενετίας. Είναι γνωστή ως «Γαληνοτάτη», «Βασίλισσα της Αδριατικής», «Πόλη του Νερού», «Πόλη των Μασκών», «Πόλη των Γεφυρών», «Επιπλέουσα Πόλη» και «Πόλη των Καναλιών».
Η Δημοκρατία της Βενετίας υπήρξε πολύ μεγάλη ναυτική δύναμη κατά τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση, ορμητήριο για τιςΣταυροφορίες και τη Ναυμαχία της Ναυπάκτου, καθώς και πολύ σημαντικό κέντρο εμπορίου (ιδιαίτερα μεταξιού, σιτηρών και μπαχαρικών) και τέχνης από τον 13ο μέχρι τα τέλη του 17ου αιώνα. Αυτό κατέστησε τη Βενετία πλούσια πόλη σε όλη την ιστορία της.[6] Είναι επίσης γνωστή για τα αρκετά καλλιτεχνικά της κινήματα, ιδιαίτερα στην περίοδο της Αναγέννησης. Η Βενετία διεδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ιστορία της συμφωνικής μουσικής και της όπερας, ενώ αποτελεί γενέτειρα του Αντόνιο Βιβάλντι.[7
Γεωγραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πόλη διαιρείται σε έξι περιοχές ή "σεστιέρι". Αυτές είναι οι Καναρέτζιο, Σαν Πόλο, Ντορσοντούρο, Σάντα Κρότσε, Σαν Μάρκο και Καστέλο. Κάθε "σεστιέρε" διοικούνταν από έναν επίτροπο και το επιτελείο του. Αυτές οι περιοχές αποτελούνται από ενορίες - αρχικά εβδομήντα το 1033, αλλά μειωμένες επί Ναπολέοντακαι σήμερα μόνο τριάντα οκτώ. Αυτές οι ενορίες είναι προγενέστερες των "σεστιέρι", που δημιουργήθηκαν περί το 1170.
Τα άλλα νησιά της Λιμνοθάλασσας της Βενετίας δεν αποτελούν τμήμα κανενός από τα "σεστιέρι", απολαμβάνοντας ιστορικά σημαντικό βαθμό αυτονομίας. Κάθε "σεστιέρε" έχει το δικό του σύστημα αρίθμησης κατοικιών.
Κάθε σπίτι έχει ένα μοναδικό αριθμό στην περιοχή, από ένα μέχρι αρκετές χιλιάδες, αριθμημένο γενικά από τη μια γωνία της περιοχής στην άλλη, αλλά συνήθως χωρίς εύκολα κατανοητό τρόπο.
Τουρισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Βενετία είναι μία ρομαντική, τουριστική πόλη, απαράλλακτη στο χρόνο. Είναι ένας από τους σημαντικότερους τουριστικούς προορισμούς στον κόσμο για τις φημισμένες της τέχνες και αρχιτεκτονική.[41] Η πόλη δέχεται έναν μέσο όρο 50.000 τουριστών την ημέρα (εκτίμηση 2007)[42]. Θεωρείται ως μία από τις ομορφότερες πόλεις στον κόσμο. Καταφέρνει να επιζεί παρά το γεγονός ότι είναι χτισμένη σε μία σειρά από λασπώδεις όχθες ανάμεσα στα παλιρροϊκά νερά της Αδριατικής και συχνά πλημμυρίζει. Κάποτε ήταν μία πανισχυρη εμπορική και ναυτική δύναμη στη Μεσόγειο αλλά σήμερα έχει αποκτήσει διαφορετικό χαρακτήρα. Τα παλάτσι της έχουν γίνει καταστήματα, ξενοδοχεία και διαμερίσματα, οι αποθήκες της έχουν μετατραπεί σε μουσεία και οι μονές της σε κέντρα αποκατάστασης έργων τέχνης. Ωστόσο, λίγα οικοδομήματα έχουν αλλάξει τα τελευταία 200 χρόνια. Ένας προπολεμικός οδηγός της πόλης είναι το ίδιο χρήσιμος σήμερα όσο και την εποχή που εκδόθηκε, πράγμα σπάνιο για μια περιοχή της ηπείρου που σημαδεύτηκε από τους βομβαρδισμούς του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και τη μεταπολεμική ανάπτυξη. Περισσότεροι από 12.000.000 άνθρωποι το χρόνο επισκέπτονται την πόλη, που οι δρόμοι της είναι γεμάτοι νερό και όπου το παρελθόν είναι πιο εμφανές από το παρόν.
Ο τουρισμός αποτελεί μείζονα τομέα της οικονομίας της Βενετίας από το 18ο αιώνα, οπότε ήταν μείζον κέντρο τουΓκραντ Τουρ, με το όμορφο τοπίο της, τη μοναδικότητα και την πλούσια μουσική και καλλιτεχνική πολιτιστική κληρονομιά. Το 19ο αιώνα, έγινε μοδάτο κέντρο για τους πλούσιους και διάσημους, που συχνά διέμεναν ή δειπνούσαν σε πολυτελή μέρη, όπως το Ξενοδοχείο Ντανιέλι και το Καφέ Φλοριάν. Εξακολούθησε να είναι μοδάτη πόλη του συρμού μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα.[41] Τη δεκαετία του 1980, αναβίωσε το Καρναβάλι της Βενετίας και η πόλη έχει γίνει μέγα κέντρο διεθνών συνεδρίων και φεστιβάλ, όπως η αναγνωρισμένου κύρους Μπιενάλε της Βενετίας και τοΔιεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας, που προσελκύουν επισκέπτες από όλο τον κόσμο για τις θεατρικές, πολιτιστικές, κινηματογραφικές, καλλιτεχνικές και μουσικές παραγωγές τους.[41]
Σήμερα υπάρχουν πολλά αξιοθέατα στη Βενετία, όπως η Βασιλική του Αγίου Μάρκου, το Μεγάλο Κανάλι, και η Πλατεία του Αγίου Μάρκου. Το Λίντο της Βενετίας είναι επίσης ένας δημοφιλής διεθνής πολυτελής προορισμός που προσελκύει χιλιάδες ηθοποιούς, κριτικούς, επώνυμους και κυρίως ανθρώπους της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Η πόλη βασίζεται επίσης πολύ στην επιχείρηση της κρουαζιέρας.[41]
Εντούτοις, η δημοφιλία της Βενετίας ως μείζονος παγκόσμιου τουριστικού προορισμού έχει προκαλέσει πολλά προβλήματα, μεταξύ αυτών το γεγονός ότι η πόλη μπορεί να είναι κατάμεστη μερικές φορές το χρόνο. Από όλους θεωρείται τουριστική παγίδα και από άλλους "ζωντανό μουσείο".[41] Σε αντίθεση με τα περισσότερα άλλα μέρη στη Δυτική Ευρώπη και τον κόσμο, η Βενετία έχει γίνει ευρέως γνωστή για το στοιχείο της της "γοητευτικής παρακμής". Πολλά από τα διαμερίσματα της πόλης ανήκουν σε πλούσιους ξένους που τα χρησιμοποιούν για δύο ή τρεις εβδομάδες το χρόνο. Ο ανταγωνισμός των ξένων να αγοράσουν σπίτια στη Βενετία έχει κάνει τις τιμές τόσο υψηλές ώστε πολλοί κάτοικοι αναγκάζονται να μετακομίσουν σε πιο προσιτές περιοχές του Βένετο και της Ιταλίας, κυρίως το Μέστρε.
Συγκοινωνίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στο ιστορικό κέντρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Βενετία είναι χτισμένη πάνω σε ένα αρχιπέλαγος117 νησιών σχηματισμένων από 177 κανάλια σε μια ρηχή λιμνοθάλασσα, που συνδέονται με 409 γέφυρες.[43] Στο παλιό κέντρο τα κανάλια έχουν το ρόλο των δρόμων και σχεδόν κάθε μορφή μεταφοράς είναι στο νερό ή με τα πόδια. Το 19ο αιώνα ένας υπερυψωμένος δρόμος προς την ξηρά έφερε το σιδηροδρομικό σταθμό Βενέτσια Σάντα Λουτσία στη Βενετία και τον 20ό αιώνα κατασκευάστηκαν ο δρόμος για τα αυτοκίνητα Πόντε ντέλα Λιμπερτά και χώροι στάθμευσης. Πέραν από τη σιδηροδρομική και οδική χερσαίες εισόδους στο βόρειο άκρο της πόλης, οι μεταφορές μέσα στην πόλη παραμένουν (όπως τους προηγούμενους αιώνες) εξ' ολοκλήρου στο νερό και με τα πόδια. Η Βενετία είναι η μεγαλύτερη αστική περιοχή της Ευρώπης χωρίς αυτοκίνητα. Η Βενετία είναι μοναδική στην Ευρώπη έχοντας παραμείνει μια μεγάλη πόλη του εικοστού πρώτου αιώνα που λειτουργεί ολοκληρωτικά χωρίς αυτοκίνητα και φορτηγά.
Το κλασικό πλωτό μέσο της Βενετίας είναι η γόνδολα, αν και σήμερα χρησιμοποιείται κυρίως για τουρίστες, ή για γάμους, κηδείες ή άλλες τελετές ή ως πορθμείο για διάσχιση του Κανάλε Γκράντε απουσία μιας κοντινής γέφυρας. Πολλές γόνδολες είναι πλούσια στολισμένες με βελούδινα καθίσματα και Περσικά χαλιά. Λιγότερο γνωστό είναι το μικρότερο "σάντολο". Στο μπροστινό μέρος κάθε Γόνδολας που εργάζεται στην πόλη υπάρχει ένα μεγάλο μεταλλικό κομμάτι, το λεγόμενο "φέρο", ή σίδερο. Το σχήμα της έχει εξελιχθεί με το πέρασμα των αιώνων, όπως τεκμηριώνεται σε πολλούς γνωστούς πίνακες. Η μορφή της, σκεπασμένη από μια απομίμηση του καπέλου του Δόγη, βαθμιαία τυποποιήθηκε και κατόπιν καθορίστηκε με τοπικό νόμο. Αποτελείται από έξι δοκούς προς τα εμπρός, που αντιπροσωπεύουν τα "Σεστιέρι" της πόλης και μια προς τα πίσω που αντιπροσωπεύει τη Τζουντέκα.
Υδάτινες οδοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Βενετία είναι μια πόλη μικρών νησιών, που αυξήθηκαν το Μεσαίωνα με την απόρριψη χωμάτων για να ανυψωθεί το βαλτώδες έδαφος πάνω από τις παλίρροιες. Τα κανάλια που δημιουργήθηκαν ενθάρρυναν την άνθηση ενός ναυτικού πολιτισμού, που αποδείχτηκε βασικός για την οικονομία της πόλης. Σήμερα τα κανάλια αυτά παρέχουν ακόμη τη δυνατότητα μεταφοράς αγαθών και ανθρώπων μέσα στην πόλη.
Ο λαβύρινθος των καναλιών που διατρέχουν την πόλη απαιτεί τη χρήση πάνω από 400 γεφυρών για να επιτραπεί η ροή της κυκλοφορίας των πεζών. Το 2011, η πόλη άνοιξε τηνΠόντε ντελά Κονστιτουτσιόνε, την τέταρτη γέφυρα κατά μήκος του Μεγάλου Καναλιού, που συνέδεσε την Πιατσάλε Ρόμα, αφετηρία των λεωφορείων με το Στατσιόνε Φεροβιάρα (σιδηροδρομικό σταθμό), μετά τις άλλες, την αρχική Πόντε ντι Ριάλτο, την Πόντε ντελ'Ακαντέμια και την Πόντε ντέλι Σκάλτσι. Η Βενετία διαθέτει αεροδρόμιο, μέσω του οποίου συνδέεται με άλλες μεγάλες πόλεις της Ιταλίας αλλά και του εξωτερικού και το οποίο βρίσκεται 22 χιλιόμετρα ΒΑ της πόλης. Επίσης διαθέτει μεγάλο σιδηροδρομικό σταθμό που συνδέει την πόλη με τις ιταλικές μεγαλουπόλεις και την Ευρώπη.
Το λιμάνι της εξυπηρετεί κρουαζιερόπλοια και ακτοπλοϊκές συνδέσεις με κάποια λιμάνια της Αδριατικής όπως το Ντουμπρόβνικ των Δαλματικών ακτών αλλά και με την Ελλάδα(Κέρκυρα,Ηγουμενίτσα, Πάτρα).
Koυζίνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Βενετσιάνικη κουζίνα χαρακτηρίζεται από τα θαλασσινά, αλλά περιλαμβάνει επίσης κηπευτικά από τα νησιά της λιμνοθάλασσας, ρύζι από τα ηπειρωτικά, κυνήγι και πολέντα. Η Βενετία συνδυάζει τοπικές παραδόσεις με μακρινές επιρροές από χιλιετείς εμπορικές επαφές. Mεταξύ αυτών είναι η sarde in saor (σαρδέλες μαριναρισμένες για να διατηρούνται για μακρινά ταξίδια), risi e bisi (ρύζι, αρακάς και ζαμπόν), fegato alla Veneziana (Βενετσιάνικο συκώτι), ριζότο με σουπιά μαυρισμένο από το μελάνι, cicchetti (ραφινάτoι και γευστικοί μεζέδες παρόμοιοι με τα tapas), antipasti (ορεκτικά) και prosecco (ένα αφρώδες λευκό κρασί). Ακόμη η Βενετία είναι φημισμένη για το bisato (μαριναρισμένο χέλι), για τα χρυσαφένια ωοειδή μπισκότα baicoli και για διάφορους τύπους γλυκών, όπως το pan del pescatore (ψωμί του ψαρά), μπισκότα με μύγδαλο και φυστίκι, μπισκότα με τηγανητή Βενετσιάνικη κρέμα ή τα bussolai (μπισκότα και κουλουράκια βουτύρου σε σχήμα S ή δαχτυλιδιού) από το νησί Μπουράνο, fregolotta (ένα τραγανό κέικ με μύγδαλα), πουτίγκα γάλακτος rosada και μπισκότα από κίτρινο σιμιγδάλι (zaleti).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου