Ταξιδιωτικός oδηγός για ΙΚΑΡΙΑ
προστέθηκε από lpap ,ηλικία 51
Ήπειρος: Ευρώπη
Χώρα: Ελλάδα
Νομός: Ν. Σάμου
|
Θες να προσθέσεις κάτι άλλο;
Γράψε την δικιά σου εμπειρία εδώ! | |
Πληροφορίες
Κλίμα - Πότε να πάτε Πρόγνωση καιρού
Το κλίμα στην Ικαρία, λόγω της γεωγραφικής θέσης της και της επίδρασης της θάλασσας, χαρακτηρίζεται ως μεσογειακού χαρακτήρα. Χαρακτηριστικά τους θερινούς μήνες είναι η σχεδόν παντελής έλλειψη υγρασίας, ο αέρας που άλλες φορές είναι ευεργετικός και άλλες φορές επικίνδυνος και σε ορισμένα σημεία η έντονη ζέστη. Επιλέξαμε να πάμε το 2ο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου 2010. Θεωρητικά, είναι ένας προορισμός τον οποίο μπορείτε να επισκεφτείτε από τα τέλη Μαρτίου μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου.
Διάβασε 2 ακόμα εμπειρίες
|
Τοποθεσία
Η Ικαρία ανήκει στο σύμπλεγμα των Ανατολικών νησιών του Αιγαίου και υπάγεται στο νομό Σάμου. Βρίσκεται στη μέση του πελάγους έχοντας ανατολικά τη Σάμο σε απόσταση 10 ναυτικών μιλίων, δυτικά τη Μύκονο σε απόσταση 15 ναυτικών μιλίων, βόρεια τη Χίο σε απόσταση 35 ναυτικών μιλίων και νότια το ιερό νησί της Πάτμου σε απόσταση 18 ναυτικών μιλίων. Απέχει δε από τον Πειραιά 140 μίλια. Το νησί έχει σχήμα μακρόστενο με μήκος 21 μίλια και πλάτος που κυμαίνεται από 3 έως 5 μίλια. Η ηλικία του υπολογίζεται ανάμεσα στα 400 με 600 εκατομμύρια χρόνια. Σε όλο το μήκος του εκτείνεται μια συνεχής οροσειρά που το χωρίζει στα δύο, ο Αθέρας (στην αρχαιότητα λεγόταν Πράμνος). Το ύψος των κορυφών της οροσειράς αυτής κυμαίνεται από 600 έως 1040 μέτρα. Τα βουνά είναι γεμάτα με πελώρια δέντρα και χαράδρες δημιουργώντας χείμαρρους και ρεματιές και καταλήγοντας στη θάλασσα σχηματίζουν όρμους γεμάτους άμμο ή βότσαλα.
Διάβασε 2 ακόμα εμπειρίες
|
Πώς να φτάσετε Χάρτης ΚΤΕΛ Σάμου
Η Ικαρία συνδέετε αεροπορικώς με την ενδοχώρα ή ακτοπλοϊκώς. Έχοντας αποκλείσει το αεροπλάνο, η μετάβαση από Πειραιά τους θερινούς μήνες περιλαμβάνει ένα από τα τρία δρομολόγια του Ε/Γ – Ο/Γ «Νήσος Μύκονος» για τα δύο λιμάνια της Ικαρίας, τον Εύδηλο ή τον Άγιο Κήρυκο. Για να μη χάσουμε καμία μέρα φύγαμε με το δρομολόγιο της Παρασκευής, το οποίο σαλπάρει από Πειραιά στις 21.00 και φτάνει στο λιμάνι του Εύδηλο μετά από 8 ώρες και κάτι. Με τις εκπτώσεις της HSW, 2 εισιτήρια αριθμημένης πρώτης θέσης με επιστροφή και αυτοκίνητο μικρότερο από 4 μέτρα, κόστος 300€. Αν επιλέγαμε καμπίνα (δεν είναι πολυτέλεια, αλλά δυστυχώς δεν βρήκαμε) το κόστος θα ήταν +150€. Θεωρήσαμε πολύ υψηλό το κόστος μετάβασης (υποκειμενικό), όμως το νησί είναι τόσο μεγάλο που το αυτοκίνητο είναι απαραίτητο.
Διάβασε 1 ακόμα εμπειρία
|
Μετακινήσεις
Το νησί κατά την προσωπική μας άποψη μας είναι ταυτόχρονα δύο τελείως ξεχωριστοί προορισμοί. Ο Βορράς που είναι τουριστικά ανεπτυγμένος και ο Νότος. Η Ικαρία διαθέτει οδικό δίκτυο το οποίο ενώνει τα δύο σημαντικά λιμάνια του νησιού, τον Εύδηλο (Βορράς) και τον Άγιο Κήρυκο (Νότος). Επίσης το οδικό δίκτυο σταδιακά βελτιώνεται ή επεκτείνεται σε όλο το νησί. Η πρώτη παρατήρηση για το οδικό δίκτυο αφορά τη σχεδόν ανύπαρκτη σήμανση. Θα χρειαστείτε ένα καλό χάρτη (επιλέξαμε αυτόν της Road Editions), μια γενική αίσθηση προσανατολισμού και βεβαίως να οδηγείτε πάντα με τη ρήση «οι γρήγοροι φτάνουν γρήγορα αλλά οι προσεκτικοί φτάνουν πάντα» . Η δεύτερη παρατήρηση αφορά το οδικό δίκτυο γενικά. Ο δρόμος ακολουθεί την ευρύτερη τραχύτητα του τοπίου, δηλαδή κακοσυντηρημένο οδόστρωμα, διαδρομές μέσα από χαράδρες ή γκρεμούς, απότομες στροφές και τυφλές φουρκέτες, πολύ στενά σημεία, περιοχές που η πρόσβαση γίνεται μόνο με σοβαρό όχημα 4Χ4, σημεία στις κορυφές των βουνών που ο αέρας δημιουργεί αίσθημα ανασφάλειας και τέλος σημεία που γίνονται κατολισθήσεις. Ανάλογα με το ποια περιοχή θα επιλέξετε για να μείνετε και ανάλογα με το σε ποια παραλία θέλετε να κολυμπήσετε, θα κάνετε και τα αντίστοιχα χιλιόμετρα. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε πως κατά μέσο όρο και με σύνεση δεν πέσαμε κάτω από 120 χιλιόμετρα (Μ.Ο.) μετακινήσεων την ημέρα. Αν όμως έχετε τη διάθεση για περιήγηση με μοτοσικλέτα enduro ή με μικρό ευκίνητο πραγματικό 4Χ4 όχημα, σίγουρα οι μετακινήσεις στα τοπία θα σας μαγέψουν. Το νησί διαθέτει συγκοινωνία με λεωφορεία, ταξί και σε ορισμένες περιοχές με μικρά καραβάκια που εκτελούν τοπικά δρομολόγια. Είναι μια επιλογή η οποία όμως κρύβει ταλαιπωρία και απουσία ευελιξίας.
Διάβασε 1 ακόμα εμπειρία
|
Αφού φτάσετε
Στο Βορρά υπάρχουν πολλές επιλογές διαμονής πρακτικά για κάθε γούστο ή κόστος. Την περίοδο που επισκεφτήκαμε το Βορρά (2ο δεκαπενθήμερο Ιουλίου 2010) χωρίς να έχουμε κάνει κάποια κράτηση και έπειτα από μικρή έρευνα αγοράς, μείναμε στο ξενοδοχείο ΔΑΙΔΑΛΟΣ, το οποίο βρίσκεται προς την έξοδο του χωριού Αρμενιστής με κατεύθυνση την περιοχή Να. Η τιμή για το δίκλινο, με θέα θάλασσα και πρωινό ήταν 60€ το βράδυ. Ξενοδοχείο. Γενική εικόνα τέλους της δεκαετίας του 1980, με επιφύλαξη θα λέγαμε παρακμιακή, έλλειψη χώρου στάθμευσης οχημάτων, μόλις δύο ή τρία οχήματα στο μπροστινό μέρος του ξενοδοχείου από την πλευρά του δρόμου τα οποία «βλέπουν» στα εκεί δωμάτια. Η διακόσμηση ακολουθεί κάποια σχετική αιγαιοπελαγίτικη νοοτροπία, τα καθίσματα ίσως λίγο παράταιρα με τον εν γένει διάκοσμο, η σάλα πρωινού καταθλιπτική ευτυχώς υπάρχει μπαλκόνι με χαλίκι κάτω από τα δέντρα με θέα τη θάλασσα και την πισίνα του ξενοδοχείου. Άνθρωποι. Οι άνθρωποι εργαζόμενοι του ξενοδοχείου (Έλληνες και αλλοδαποί) είναι χαμογελαστοί, φιλόξενοι και ήρεμοι. Πρωινό. Κατά την προσωπική μας γνώμη θα το χαρακτηρίζαμε υποτυπώδες για την τιμή του δωματίου. Το πρωινό περιλάμβανε καφέ φίλτρου μέτριας ποιότητας και περιεκτικότητας σε καφέ, φρυγανιά, μέλι συσκευασμένο το οποίο δεν ήταν καν μέλι από αυτό που παράγει το νησί (το οποίο είναι ονομαστό και εύγεστο), βούτυρο εισαγωγής συσκευασμένο, πορτοκαλάδα τεχνητή και κουλουράκια (για όποιον τα προλάβαινε). Δωμάτιο. Το Δωμάτιο ήταν πάρα πολύ μικρό, καθαρό, ακολουθεί σχεδιαστικά τις αρχές διακοπών προς τα τέλη της δεκαετίας του 1980 δηλαδή αφαιρετικό ύφος σε πλήρη έκταση με λιγότερα από τα αναγκαία «εξαρτήματα», με δύο μεγάλα στρώματα αντί για κρεβάτια τα οποία όμως είναι αναπαυτικά. Το μπαλκόνι λόγω της συσκευής του κλιματισμού μόλις και με τα βίας χωράει να καθίσουν δύο ενήλικες αλλά με απέραντη θέα η οποία υπό προϋποθέσεις βλέπεις αρκετά νησιά του Αιγαίου. Το μπάνιο επίσης πολύ μικρό, χωρίς φυσικό εξαερισμό, με ντουζιέρα ζεστού – κρύου νερού και για τις κυρίες με ένα μικρό καθρέφτη. Στα συν του δωματίου είναι το μικρό ψυγείο, η τηλεόραση, το κλιματιστικό και εν γένει ησυχία παρά το ότι τα δωμάτια είναι υπερβολικά κολλητά το ένα με το άλλο. Θα λέγαμε (προσωπική άποψη) πως το δωμάτιο σε υποχρεώνει να περάσεις το μεγαλύτερο ποσοστό της ημέρας σου εκτός και μόνο για το βραδινό ύπνο να το επισκεφτείς.
Διάβασε 1 ακόμα εμπειρία
|
Φαγητό
Κατά τη διαμονή μας στο Βορρά με εφαλτήριο τον Αρμενιστή (2ο δεκαπενθήμερο Ιουλίου 2010) φάγαμε μόνο σε μία ταβέρνα. Στις Ναϊάδες. Η ταβέρνα είναι στο δρόμο προς Να, μετά τον Αρμενιστή, οδήγηση περίπου δέκα με δεκαπέντε λεπτά. Θα τη συναντήσετε στο δεξί σας χέρι λίγο πριν αρχίσει ο χωματόδρομος για Καρκινάγρι και λίγο πριν το σημείο στάθμευσης για την παραλία του Να. Η ταβέρνα έχει εξαιρετική θέα στο Αιγαίο, τόσο εξαιρετική που όσες φορές πήγαμε για φαγητό νωρίς (μετά τις 16.00) καθίσαμε τουλάχιστον τρεις ώρες. Σε κερδίζει αμέσως ο χώρος, η καθαριότητα που είναι έκδηλη παντού από τα τραπέζια μέχρι την κουζίνα, από τα πάτωμα μέχρι τις τουαλέτες. Η μητέρα με τις δύο κόρες και τη βοηθό στην κουζίνα είναι άνθρωποι ανεπιτήδευτοι, φιλόξενοι, χαμογελαστοί και πάνω από όλα σου δημιουργούν το αίσθημα ότι τους είναι φυσικό και δεν προσποιούνται. Το φαγητό. Μία από τις σπεσιαλιτέ είναι η γαριδομακαρονάδα την οποία είχαμε φροντίσει να παραγγείλουμε από την προηγούμενη. Εύγεστη, μακαρόνια al dente, κόκκινη σάλτσα με φρέσκια ντομάτα, μεγάλες χορταστικές γαρίδες και ποσότητα πέραν του δέοντος για δύο άτομα, τιμή 20€. Δοκιμάσαμε το τοπικό τυρί, καθούρα, με λάδι, ρίγανη και πιπέρι. Επίσης μια εναλλακτικής μορφής τυροσαλάτα είναι το τυρί αυτό καθεαυτό στο φούρνο, με ντομάτα, κρεμμύδι, πιπεριά και πιπέρι. Δοκιμάσαμε ψάρια ολόφρεσκα, μπαλάδες στο τηγάνι(!!). Ομολογουμένως ήταν πολύ καλοψημένοι και ούτε ίχνος λαδίλας να σου μείνει στο στόμα ή αργότερα στο στομάχι. Επιλέξαμε τοπικό κρασί, λευκό, Μπεγλέρι, σχετικά μικρή περιεκτικότητα σε αλκοόλ (12%), 13€ η φιάλη, γλυκόπιοτο και δροσερό, συνόδευσε τα εδέσματα και το χρόνο. Κατά τη διαμονή μας στο Νότο με εφαλτήριο τον Άγιο Κήρυκο (2ο δεκαπενθήμερο Ιουλίου 2010) φάγαμε στις τρεις ταβέρνες της παραλίας του Φάρου, Αυγερινός, Σταμάτης και Λεωνίδας. Από τον Άγιο Κήρυκο παίρνουμε κατεύθυνση προς Θέρμα, συνεχίζουμε ευθεία μετά τη διασταύρωση προς Αεροδρόμιο – Φάρο. Οδηγούμε περίπου γύρω στο τέταρτο και στη διασταύρωση προς Αεροδρόμιο πηγαίνουμε δεξιά για Φάρο. Συνεχίζουμε στο δρόμο με τα όμορφα σπίτια και την άναρχη δόμηση και συναντάμε ταμπέλα με κατεύθυνση δεξιά προς Ιερό, δεξιά είναι και η θάλασσα. Θα παρκάρετε, θα περπατήσετε και μπροστά σας είναι η τεράστια παραλία του Φάρου. Οι ταβέρνες είναι η μία δίπλα στην άλλη. Το κοινό τους σημείο είναι τα τραπέζια προστατευμένα από τον ήλιο, πάνω στην αμμουδερή παραλία, με απέραντη θέα το πέλαγος και το Αρχιπέλαγος των Φούρνων. Οι άνθρωποι είναι ευγενικοί, φιλόξενοι, διαφορετικοί στην όψη από αυτούς στο Βορρά. Το φαγητό. Δοκιμάσαμε κάθε τι που έχει σχέση με τηγανητό, όπως νοτματοκεφτέδες, κολοκυθοκεφτέδες, φέτα στο φούρνο κ.λ.π.. Οι ποσότητες είναι πολύ καλές και οι τιμές μεταξύ 2.5€ - 3€. Στις ταβέρνες τρώγαμε ψάρι, το οποίο είχαν προμηθευτεί από μια τράτα που ερχόταν κάθε ημέρα. Τα φρέσκα ψάρια που είχαμε για επιλογή κυρίως από Α2 και κάτω, δηλαδή μπαλάδες, σαργοί, μελανούρια σε τιμές από 30€-35€ το κιλό.
Διάβασε 2 ακόμα εμπειρίες
|
Διασκέδαση
Στο Βορρά οι επιλογές διασκέδασης είναι αρκετές. Στον Αρμενιστή υπάρχουν κάποια μπαρ κάτω προς την προβλήτα με υποκειμενικής αισθητικής αποτέλεσμα αλλά υπάρχουν και τα μπαρ που είναι ακριβώς από πάνω στην παραλία της Μεσακτής. Αυτά έχουν το πλεονέκτημα να είναι πάνω από τη θάλασσα με ότι αυτό συνεπάγεται, καλή μουσική για τους φίλους της από alternative μέχρι «χίπικης» rock αλλά και πάλι υποκειμενικά χρειάζεται προσοχή στο ποτό, στην ποιότητα δηλαδή του ποτού. Επιλέξαμε με ασφάλεια μπύρα. Στο Βορρά, έξω από τον Αρμενιστή και με ανάβαση μόλις 5 χιλιομέτρων πολύ κακού δρόμου (κοινώς με υπερβολικά κλειστές και τυφλές φουρκέτες) συναντάμε το Χριστό Ραχών. Ο μύθος λεει για τους κατοίκους που ζουν νύχτα και κοιμούνται ημέρα. Εν πάση περιπτώσει δεν βιώσαμε το μύθο, αλλά το χωριό είναι η Ορεινή Έκδοση της Θάλασσας ή η Θαλασσινή εκδοχή του Βουνού όποιο προτιμάται. Στην πλατεία του Χριστού υπάρχουν όλα με εξαίρεση το ΣΚΝΙΠΑ ΜΠΑΡ που είναι πιο κάτω, πιο freak και πιο εναλλακτικό. Επιλέξαμε με αποκλειστικό κριτήριο τη μουσική το μπαρ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ. Ποτά καθαρά, δοκιμάσαμε τον κόκκινο πράμνειο οίνο της Ικαρίας ο οποίος με 20ο C θερμοκρασία έδεσε μια χαρά. Τιμή 10€. Στο Νότο, στον ¨Αγιο Κήρυκο, υπάρχουν κάποια μπαρ τα οποία όμως άνοιγαν μετά τις 23.30 και αυτό δεν είναι μύθος. Επισκεφτήκαμε δύο αλλά μόνο το ένα μας έκανε click. Το πρώτο λέγεται ΠΑΡΑ 5 είναι στο δρόμο έξω από τον Άγιο Κύρυκο, με κατεύθυνση προς Ξυλοσύρτη. Μουσική από αδιάφορη μέχρι σημείου να την αγνοούμε. Καλή τοποθεσία, με θέα στη θάλασσα, ορισμένα από τα παιδιά που εργάζονται σε αυτό είναι πολύ επαγγελματίες για τα υπόλοιπα δεν θα μπορούσαμε να πούμε το ίδιο. Τα ποτά ήταν νερωμένα, ευτυχώς καθαρά (Jin, Bacardi), σε κανονικές ποσότητες στα ποτήρια αλλά τα βρήκαμε ακριβά – 12€. Στα μείον. Δεν διέθετε τσίπουρο, κρασί ή κάτι που να ταιριάζει σε ηλικία 40+, δηλαδή έπρεπε να επιλέξουμε αλκοόλ. Επίσης δεν μας άρεσε που πήγαμε να δούμε μια συναυλία τοπικού γκρουπ (LIME), πληρώσαμε άνευ αποδείξεως 18€ (λόγω συναυλίας) χωρίς να άκουμε μουσική (μέχρι να αρχίσει η συναυλία) εξαιτίας των «εναέριων» επικίνδυνων ηλεκτρικών συνδέσεων οργάνων και κονσόλας. Με κατεύθυνση όμως προς Φάρο, συναντήσαμε το ΑΕΡΙΝΟ. Μουσική trendy, σε τόνο που να μπορείς να μιλήσεις αλλά με ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ θέα στο Αρχιπέλαγος των Φούρνων, φοβερό μπαλκόνι στο Αιγαίο, καλό service και βέβαια οι άνθρωποι σε έκαναν να θέλεις να κάτσεις και να ξαναπάς. Το πρώτο βράδυ ήπιαμε τρία μπουκάλια κρασί, με κερασμένα τσίπουρα τιμή 20€ και το δεύτερο βράδυ πήγαμε όλοι την παρέα που βρήκαμε στην Ικαρία και κάναμε πολλαπλάσιο λογαριασμό. Ο επαγγελματισμός των παιδιών του ΑΕΡΙΝΟ ήταν μοναδικός.
Διάβασε 2 ακόμα εμπειρίες
|
Παραλίες
Στην Ικαρία υπάρχουν πολλές παραλίες για κάθε τύπο ταξιδιώτη. Είναι δε τόσες πολλές, πάνω από 30 σε απόλυτο νούμερο, που μπορείτε κάθε ημέρα να κάνετε μπάνιο σε ξεχωριστή παραλία ανάλογα με τη διάθεση που έχετε. Λιβάδι, Μεσακτή, Φλές, Φάρος, Ιερό, Περδίκι, Αρμενιστής, Γιαλισκάρι, είναι μόνο μερικές που μπορείτε να βρείτε στις ιστοσελίδες για την Ικαρία. http://www.eco-ikaria.gr/html/index.asp http://www.ikaria.gr/ http://www.myikaria.gr/main.php?lang=gr http://www.nikaria.gr/ http://www.armenistis.com/ Κατά την άποψη μας ξεχωρίσαμε τρεις. Τη Μεσακτή (Βορράς), τις Σεϋχέλλες (Νότος) και το Φάρο (Νότος). Ο Νας; Ο Νας είναι κάτι ξεχωριστό με το Ναό της Αρτέμιδος αλλά την περίοδο που πήγαμε (2ο δεκαπενθήμερο Ιουλίου 2010) είχε πολύ κόσμο, δήθεν κόσμο και τέλος πάντων κάναμε μπάνιο αλλά φύγαμε. Κατά την προσωπική μας γνώμη έλλειπε το εναλλακτικό κλίμα που δημιούργησε ο μύθος, ίσως και η συννεφιά της συγκεκριμένης ημέρας να μας επηρέασε. Μεσακτή (Βορράς) Είναι λίγο πριν φτάσουμε στο χωρίο Αρμενιστής. Απίστευτης ομορφιάς αμμουδιά, νερά που σε στέλνουν σε εξωτικά μέρη ΑΛΛΑ φτάνει να υπάρχει νηνεμία. Μία ημέρα πετύχαμε τη Μεσακτή κάλμα. Την άλλη ημέρα βγήκε κόκκινη σημαία και βλέπαμε τα κύματα και τους επίδοξους surfer να παλεύουν με αυτά. Οι ομπρέλες είναι ενιαίες, από το Δήμο, ψάθινες, δεν δημιουργούν οπτική ρύπανση, δεν ενοικιάζονται και δεν υπάρχουν ξαπλώστρες για ενοικίαση. Υπάρχουν ντουζιέρες, δωμάτια για να αλλάξετε, τουαλέτες, μπαρ για κάτι δροσιστικό σε τιμές Αθήνας και πάνω από όλα υπέροχα μοναδική θάλασσα. Με τον κατάλληλο εξοπλισμό μπορείτε να περάσετε όλοι την ημέρα, χωρίς να σας ενοχλούν φωνές ή ρακέτες και γενικότερα να «φύγετε» στην ομορφιά του τοπίου. Η άμμος συνεχίζεται στη θάλασσα και σε ορισμένα σημεία είναι ρηχή οπότε οι μικροί λουόμενοι θα περάσουν ατελείωτες ώρες παιχνιδιού. Σεϋχέλλες (Νότος) Μετά τον Άγιο Κήρυκο, με κατεύθυνση Ξυλοσύρτη και μετά το τούνελ για Μαγγανίτη, έχοντας διασχίσει το εκεί τραχύ τοπίο με τους γκρεμούς αριστερά και το βουνό δεξιά, συναντάται μια σχεδόν αόρατη ταμπέλα «Προς Σεϋχέλλες». Ένα αστείο της φύσης, μια παραλία που δημιουργήθηκε από τη διάνοιξη του τούνελ. Εδώ αρχίζει η περιπέτεια. Η κάθοδος γίνεται με λογική και προσανατολισμό, είναι επίπονη και απαιτείται η δέουσα προσοχή, παπούτσια, αντηλιακό, καπέλο, νερό. Κάναμε περίπου 20 λεπτά να κατέβουμε λόγω του βάρους του εξοπλισμού (τέντα, ψυγείο κλπ). Με αυτή τη δεδομένη ταλαιπωρία συγχαρήκαμε νέα ελληνική οικογένεια με 3 παιδιά όχι παραπάνω από 5 ετών το μεγαλύτερο και τη μαμά έγκυο να κατεβαίνουν και να απολαμβάνουν τη θάλασσα. Φτάσαμε γύρω στις 11.00 και ήμασταν μόνοι σε ένα μικρό παραδεισένιο κόλπο, με τεράστια λευκά βράχια πεσμένα στη θάλασσα, βράχο από πάνω μας σε οξεία γωνία, νερά στο χρώμα του οινοπνεύματος και τίποτα να μην εμποδίζει το μάτι στο πέλαγος. Μέχρι τις 13.30 ήμασταν πάρα πολύ για το χώρο αλλά περιέργως όλοι χωράγαμε. Το ΗΙΤ βεβαίως είναι η τοπική εφευρετικότητα με τη βάρκα μπαρ η οποία διαθέτει με το αζημίωτο δροσιστικά για τους ξεχασιάρηδες. Η άνοδος μετά είναι ακόμα πιο επίπονη, για αυτό φύγαμε μετά τις 18.30. Φάρος (Νότος) Από τις μεγαλύτερες παραλίες του Νότου είναι ο Φάρος ίσως και του νησιού. Παραλία με μηδενικό κυματισμό, αρμυρίκια για σκιά και επιλογές βυθού από βράχια, πέτρες μέχρι άμμο ανάλογα πόσο θα περπατήσετε. Υπάρχουν ντουζιέρες, χώρος για να αλλάξεις, δεν υπάρχουν ομπρέλες ή ξαπλώστρες. Όπως αναφέρθηκε και σε άλλο σημείο στην παραλία υπάρχουν 2 μπαρ και 3 ταβέρνες.
Διάβασε 2 ακόμα εμπειρίες
|
Τι να προσέξετε
Να προσέξετε. Το οδικό δίκτυο σαν ποιότητα, σαν δρόμους, σαν μορφολογία εδάφους και βεβαίως αν επιθυμείτε προσπεράσεις στην άσφαλτο καλό θα είναι να το ξανασκεφτείτε. Το οδικό δίκτυο, το μη ασφαλτοστρωμένο. Καλό είναι να οδηγείτε με τις βασικές αρχές 4Χ4 όπως π.χ. as fast as it requires as slow as it gets. Αν έχετε κάποιο ευέλικτο πραγματικό 4Χ4, οι διαδρομές είναι πολλές και ποικίλες όμως αντίστοιχη είναι και η προσοχή. Τους οδηγούς: Ντόπιους νησιώτες, επαγγελματίες και μη. Όλες τις ώρες της ημέρας διότι οδηγούν στη λογική ότι ο δρόμος είναι προέκταση του εγώ τους και κάποιοι από αυτούς έχουν παντελή έλλειψη οδικής ή καλύτερα οδηγικής παιδείας. Κοινώς απλά να κάνετε δεξιά να περάσουν. Τους αλλοδαπούς ειδικότερα τις μικρές ώρες της ημέρας που είναι off από τα ποτά και το ξενύχτι. Στις παραλίες του Βορρά, ειδικά αν έχετε μικρά παιδιά πάντα να προσέχετε τις ενδείξεις του ναυαγοσώστη (κοινώς με κόκκινη σημαία απλά βγαίνουμε αμέσως έξω από τη θάλασσα). |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου